ตะบูนขาว

ตะบูนขาว

ตะบูนขาว

ชื่อวิทยาศาสตร์ :Xylocarpus granatum Koen.

ชื่อวงศ์ : MELIACEAE

ชื่ออื่น : กระบูน, กระบูนขาว, ตะบูน (กลาง,ใต้); หยี่เหร่ (ใต้)

เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก-กลาง สูง 8-20 เมตร ไม่ผลัดใบ ลำต้นสั้น แตกกิ่งใกล้โคนต้น มีพูพอนแผ่ออกคดเคี้ยว ต่อเนื่องกับรากหายใจที่แบนคล้ายแผ่นกระดาษ เปลือกเรียบบาง สีเหลืองแต้มเขียวอ่อน หรือสีน้ำตาลอ่อน ถึงน้ำตาลแกมชมพู ลักษณะคล้ายเปลือกต้นฝรั่ง หรือตะแบก เปลือกหลุดออกเป็นแผ่นรูปทรงไม่แน่นอน

ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ชั้นเดียว ไม่มีใบยอด เรียงสลับ ใบย่อยมักมี 1-2 คู่ เรียงตรงข้าม หรือเยื้องกันเล็กน้อย แผ่นใบรูปไข่กลับ หรือรูปขอบขนานแกมรูบไข่กลับ ขนาด 2-5 X 7-14 เซนติเมตร แผ่นใบสมมาตรกัน ปลายใบกลม ฐานใบรูปลิ่ม

ดอก ออกเป็นช่อที่ง่ามใบ ช่อดอก แบบช่อแยกแขนง ยาว 3-8 เซนติเมตร แต่ละช่อมี 8-20 ดอก เส้นผ่าศูนย์กลาง 1-1.2 เซนติเมตร เป็นดอกแยกเพศ ก้านดอกย่อยยาว 0.4-1 เซนติเมตร กลีบเลื้ยง 4 กลีบ ยาว 0.2 เซนติเมตร กลีบดอก 4 กลีบ ไม่ติดกัน สีขาวครีม เกสรเพศผู้ 8 อัน ดอกมีกลิ่นหอม ตั้งแต่บ่ายถึงคํ่า

ผล ลักษณะกลม เส้นผ่าศูนย์กลาง 15-20 เซนติเมตร แบ่งเป็น 4 พู เท่าๆ กัน แต่ละผลมี 7-17 เมล็ด ลักษณะโคังนูนหนึ่งด้าน กว้าง 6-10 เซนติเมตร ผลแก่สีน้ำตาลแดงคล้ายผลทับทิม ออกดอก-ผล ดลอดปี